Son derece enteresan transferler gerçekleşiyor. Özellikle ünlü teknik direktörlerin kulüp seçimleri son derece şaşırtıcı. Eric Gerets, Suudi Arabistan takımlarından El Hilâl’le anlaştı. Üstelik Marsilya’yla son derece başarılı geçirdiği bir sezonun ardından, başta Belçika Millî Takımı olmak üzere, birçok alternatifi varken bu tercihi yaptı. Geçen sezon Zico’yla anlaşarak büyük sükse yapan Özbek takımı Bunyodkor, hocasını CSKA Moskova’ya kaptırınca Chelsea’de başarısız bir dönemi geriden bırakan Scolari’yi takımın başına geçirdi. Bundan iki yıl önce Ziyaretciler mesaj icerisindeki linkleri goremezler. Linkleri gorebilmek icin lutfen buraya tiklayarak kayit olunuz. bu hocayla görüşmeye çalışırken, “Scolari ne yapsın Fener’i” deyip geçenlerin sayısı hiç de az değil. Benzer bir transfer kararı da Frank Rijkaard’ın Ziyaretciler mesaj icerisindeki linkleri goremezler. Linkleri gorebilmek icin lutfen buraya tiklayarak kayit olunuz. için atmış olduğu imza. Genç teknik adam, kariyerinin hemen başında Barcelona'da çok önemli görevler üstlenmiş ve unutulmaz başarılar kazanmıştı.

Bundan 10-15 yıl önce böylesine isimlerin Avrupa’nın en iyi 4-5 liginin dışında çalışması neredeyse imkânsız görünüyorken şimdi nasıl oluyor da bu tür teknik direktörler futbolun merkezinden kolayca uzaklaşabiliyor?

Üst düzey takımlarda standardizasyon var

Öncelikle teknik direktörlerin işlevleri çok değişti. Üst düzey kulüplerin oynadığı futbolları ardı ardına izleyecek olursak, Avrupa’nın en iyi 20-25 takımı aynı oyun planıyla sahada yer alıyor. Kalabalık orta saha, tandemli savunma hatları, topu kendinde tutup sık pas yapma temel strateji. Bu oyunu oynayabilen oyun sistemleri belli. Dörtlü savunma, iki yönlü orta alan oyuncuları, takım savunmasına katılan forvetlerden oluşan varyasyonlar kullanılıyor. Barcelona’yı Rijkaard da çalıştırsa, Guardiola da çalıştırsa sözünü ettiğimiz uygulamalar deneniyor. Biri dikiş tutturuyor, diğeri tutturamıyor. Ancak futbolun geldiği uç noktada oyun anlayışları belli.

Star hoca almak daha kolay

Fakat kadro kalitesi ve çeşitliliği yüksek olmayan takımlarda teknik direktörün becerileri daha fazla ön plana çıkıyor. Yani Türkiye, Özbekistan ve Suudi Arabistan gibi ülkelerin takımları, İngiltere, İspanya, Fransa gibi ülkelerin takımlarına göre daha çok “hoca” ihtiyacı duyuyor. Nitekim “Star” hocalar bu takımlara gitse de “Star” oyuncular kolayca o imzaları atmıyor. Sadece ıskartaya çıkmak üzere olan yıldızlar bu tercihi yapıyorlar.




Chelsea'den Bunyodkor'a | Brezilya ve Portekiz milli takımlarının eski hocası Scolari, en son çalıştırdığı Chelsea'nin ardından Özbekistan'ın Bunyodkor takımına giderek futbol âlemini şaşırttı


Küresel ekonominin etkileri

Öte yandan üstadın da dediği gibi “Futbol asla sadece futbol değildir.” Futbol endüstrisinin büyümesi ve finans pastasının genişlemesi de gerekiyor. 11 Eylül sonrasında uluslararası kampların ve finans paylaşımının yön değiştirmesi (Asya ülkelerinin ekonomik gücünün artması), küresel ekonomik krizden Arap sermayesinin daha az etkilenmesi gibi durumlarla birleşince teknik adamlar “sakalı indirmek” için bu sermayenin aktif olduğu ülkelere yönelebiliyor.

Türkiye gibi Yunanistan gibi ülkelerin takımları ve liglerinin, her geçen sezon Avrupa futbolunun merkezine daha çok yaklaşmaları, bu takımların, yaptıkları transferlerle uluslararası marka olma yolunda adım atabilecekleri fark etmeleri de futbolun merkezden uzaklaşmasındaki önemli faktörler arasında yeralıyor.

Merak konusu olan şu ki; bu teknik direktörler profesyonellik ve kurumsallaşma açısından önceki deneyimlerine kıyasla oldukça zayıf takımlarda görev yapacaklar. Böylelikle bu isimlerin zor koşullarda neler başarabileceği de ortaya çıkmış olacak.